Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Duo Reges: constructio interrete. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Bork: Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit.
Bork: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Bork: Quid paulo ante, inquit, dixerim nonne meministi, cum omnis dolor detractus esset, variari, non augeri voluptatem?
Bork: Falli igitur possumus.

Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Scrupulum, inquam, abeunti; Restinguet citius, si ardentem acceperit. Tum ille: Ain tandem?

Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina.
Et quod est munus, quod opus sapientiae?
Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim.
Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem
sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino.

Illa enim, quae prosunt aut quae nocent, aut bona sunt aut
mala, quae sint paria necesse est.

Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es?
Quid de Pythagora?
Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris.
Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
Erit enim mecum, si tecum erit.
Dat enim intervalla et relaxat.
Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret.

Sed plane dicit quod intellegit. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria.